De ochtend begint vroeg, voor achten moeten we de waterfaciliteiten hebben benut, voordat de lokale overheid de kraan weer dichtdraait tot zes uur ’s middags. Dat is op zich geen probleem, daar wij voor negenen moeten hebben ontbeten omdat dan de keukenfaciliteit ermee ophoudt. Kortom, een ochtend vol procedures staat ons te wachten, en dan hebben we nog niks gedaan.

Vandaag is het plan de rivier op te gaan die om St. Lucia heen is gedrapeerd en die van de Indische Oceaan ruim 250 kilometer noordwaarts stroomt naar Swaziland en Mozambique. Van deze forse afstand gaan we er 4 bevaren. En dat zal weinig tot zeer weinig inspanning gaan vergen, want we hebben de dure boottocht geboekt en die heeft als extra optie dat we worden opgehaald bij de B&B waar we al een tijdje bivakkeren. Duur, ach, 420 rand in totaal is nog geen 15 euro de man, dus waar hebben we het over.

Stipt om kwart voor 10 zitten we klaar op de oprit van de B&B en komt er een Unimog voorrijden. De deur zwaait open en er verschijnt een ladder die we opklimmen om zo bovenin het 4x4-gevaarte te komen. Na nog een setje Duitsers en een Nederlands stel te hebben opgehaald, rijden we langs de plaatselijke vuilstort, naar een industriële haven, waar een bootje voor ons klaarligt. Op de kant ligt de eerste verrassing al op ons te wachten; een volwaardige krokodil die nu nog roerloos wacht, maar naar zeggen elk moment kan toehappen als we te dicht langslopen. Doen we dus maar niet.

Na een kort college over het eco-systeem en de ontwikkeling ervan sinds 1920, varen we de rivier op. Voor we de monding uit zijn, liggen er nog drie krokodillen op ons te wachten. De gids stelt ons gerust, de afgelopen drie jaar is er niemand door deze dieren aan stukken gescheurd.

Verderop ligt het eerste kluitje nijlpaarden ons op te wachten. Deze drie ton wegende graseters liggen de hele dag in de rivier te wachten omdat hun tere huidje niet tegen zon kan. Onderwijl vermaken ze elkaar met bijten, schurken, duiken en bovenkomen en tegen elkaar knorren dat het geluid maakt alsof er iemand met een brommer met lekke uitlaat door de straat scheurt.

Het amusante tafereel wordt door ons gadegeslagen en door de gids becommentarieerd. Aan de andere kant van de rivier is door onze rondleider inmiddels nog een krokodil gespot, maar wanneer we hem van dichterbij bekijken, blijkt het een jonkie te zijn. Toch heeft hij al de stoere blik van een echte krokodil en wil hij ons wijsmaken dat hij toch zeker heel hard kan bijten!

De tocht duurt in totaal 2,5 uur en in die tijd zijn we heel wat kuddes loeiende hippo’s gepasseerd, weten we alles van mangroves, slakken en reigers en worden we met de Unimog weer teruggebracht naar onze uitvalsbasis.

De middag wordt verkwist met een lunch en wat terrashangen en een tocht naar het strand. Ditmaal met de auto, want we weten inmiddels dat het best een end lopen is. We besluiten het strand te bezoeken dat het verst afgelegen is. Prima keus, want hier is vrijwel niemand te bekennen, buiten een zandsculpurist die de grote 5 en wat andere zaken in zand heeft weten te vereeuwigen. Mooi gedaan en hij krijgt dan ook een biljet voor al z’n moeite. Dat doen we ook met de informele bewaker van de parkeerplaats die onze trotse Corolla zo stevig heeft weten in de gaten te houden. Dank daarvoor.

Na nog een korte poos bij een jachtclub (boten, geen geweren) te hebben vertoefd en daar voor de verandering eens echte koffie te hebben genoten, is het tijd om de Corolla echt in de nachtstand te zetten op de parkeerplaats van de B&B. Het is mij vergund om vandaag het stuur te bezitten en daar ik niet heel handig ben met een 1.4-motor, slaat deze een keer of zes af op het moment dat ik de koppeling laat opkomen en een dot gas zou moeten geven. Ergens in de auto doet iets telkenmale piep als de motor ermee ophoudt en dat doet Mariella in steeds grotere mate in lachen uitbarsten. Ik mis mijn Audi en Land Rover, die zouden me nooit op zo’n hellinkje in de steek laten. Stomme Jappen. Prutsers.

Inmiddels is het 21.19 uur op de maandagavond en klinkt naast mij alweer het vertrouwde geluid van een slapende gade.